Het universele verschijnsel beweging in de tijd van Margriet van Engelen
Het thema van het werk van Margriet van Engelen is als volgt:”In de tijd is alles in beweging. Niet alleen worden de dieren- en plantenwereld in deze beweging opgenomen, maar ook de mensheid.”
Dit verschijnsel is universeel en van alle tijden en is opgenomen in het raamwerk van de geschiedenis, dat een continuerend proces laat zien.
Met haar werk wil Margriet haar persoonlijke bewegingen in een groter verband plaatsen; het grote aantal verhuizingen in haar leven –plus een emotioneel bezoek aan Ellis Island bij New York, het immigratie-eiland waar velen ooit wachtten op toestemming om de VS te mogen binnentreden.
Margriet bouwt haar werken langzaam op, waarbij ze regelmatig in de loop van het ontstaansproces nieuwe mogelijkheden ziet en kan benutten. Een aantal van haar werken haakt bewust in op de “digitale” samenleving, met vierkante stukjes schildersdoek, die aandoen als digitale pixels. In haar werk zijn steeds tegenstellingen te zien in een spel van elementen: kracht en kwetsbaarheid, leven en dood, harde en zachte materialen, maar ook verwachting en vergankelijkheid. Haar proefondervindelijk onderzoek en technische inventiviteit geven nieuwe uitdrukkingsmogelijkheden voor haar werk, waarin ze vele materialen toepast en combineert. Zoals, papier en schildersdoek, latoen (dik koperfolie), glasvezel, aluminium pennen en metaalgaas.
Margriet van Engelen volgt een breed scala aan artistieke opleidingen : ze krijgt vele jaren les van verschillende beeldhouwers op hun ateliers, op de kunstacademie in Rotterdam en op de Vrije academie in Den Haag. Herman Joosten geeft haar 3 jaar onderricht in het gieten van brons. Op een gegeven moment gaat ze steeds meer werken met kleur. Ze wil dit niet meer loslaten en kiest tijdens de opleiding van de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht voor de richting schilderen.
Haar EIGEN WEG in de kunst vindt ze door een beeldcorrespondentie te voeren met Edith Bons, met als experiment : “Papier”. Na verloop van tijd wordt haar duidelijk wat de eigenheden, voorkeuren en kenmerken van de een zijn en wat die van de ander.
Vanaf 1994 maakt ze een omvangrijke serie werken met handgeschept papier, dat ze zelf schept en waarin ze allerlei natuurlijke materialen verwerkt, een belangrijk medium om uitdrukking te geven aan de verbondenheid van mens en natuur. Ze combineert deze met stukjes kalligrafische teksten uit buitenlandse weekbladen en boeken.
Na 2000 wordt haar werk ruimtelijk. Er ontstaan transparante fragiele werken van papier, draad en lijm. Er komt tevens interesse voor de klassieke mythologie, die tot uiting komt in deze serie. In 2006 wordt de structuur van haar objecten vervangen door metaalgaas.
De ritmiek van de objecten van Margriet van Engelen is dermate verfijnd, dat de in het werk aanwezige suggestie van beweging door de waarneming versterkt wordt.
Ze is lid van de Kunstenaarsvereniging Hoorn en Omstreken(KVH&O) en lid van Tengel (de Stichting Platform Onafhankelijk Beeldende Kunstenaars Zaanstreek).
Wim van Cleef, kunstrecensent, Den Haag, juli 2012